ரயிலடி கவிதைகள்
ஒரு முன்நிசி பொழுதில்
ஆளரவமற்ற
ரயில் நிலைய
கிரானைட் பெஞ்சின்
குளிர்ச்சியில்
நிரம்பி வழிகின்றன
உன்னைப் பற்றியே
ஊற்றெடுக்கும்
நினைவுகள்
=
கடகடவென
இழுத்துச் செல்லப்படும்
சுமைப் பெட்டி
கடந்த பின்னும்
மிச்சமிருக்கும
கூடிக்குறைந்த
இரைச்சல்
பிரிந்த பின்னும்
பேசிக்கொண்டேயிருக்கும்
நாம்
=
பிளாட்பாரம் நெடுகிலும்
வரிசையாக
கண்ணில் தெறிக்கும்
சிவப்பு விளக்கொளியில்
மின்னிக்கொண்டிருக்கின்றன
பத்திரமாக
போகச்சொல்லி
நீ எச்சரித்த வார்த்தைகள்..
=
நேரம் ஓடவில்லை
என்றாலும்
கனக்கவில்லை பொழுது...
பீறிட்டுச் சிதறிய
உன்னைப் பற்றிய நினைவில்
கொசுக்களின் ரீங்காரமும்
இசைதான்
=
மௌனம் பூசிக்கிடக்கும்
இந்த
ரயிலடி இருளின்
தனிமையில்
காதில்
மெல்லக்கேட்கிறது
உன் கிசுகிசுப்பான
அன்பு
=
ஒலி பெருக்கி
அறிவிப்புடன்
சேர்த்து ஒலிக்கிறது
நிலையத்தின் உள்ளே
வரும் ரயிலின் தடதடப்பு
நீ
பேசியபடி
பார்ப்பாயே அப்படி.
=
ஊதலும் கொடியசைப்பும்
முடித்து
தரையை
விலக்கி
மெல்ல நகரும்
ரயிலின் வேகத்தில்
இருளையும் மீறி
முகத்தில் அறைகிறது
சில்லென்ற காற்று
நம் பிரியத்தைப் போல்.
ரயிலுக்க காத்திருந்த அந்த நேரத்திலும் தனிமையை கவிதையாய் மாற்றிய உங்கள் மீது பொறாமை கொள்கிறது என் என்னம்.
ReplyDelete